Zorg die niet alleen geneest, maar ook heelt.
- Hanneke van 't Hoff
- 11 jul
- 4 minuten om te lezen
Mijn droom ontstond niet omdat ik zelf patiënt was, maar omdat ik aanwezig was. Aanwezig in een ziekenhuis, waar mijn intuïtieve en analytische geest automatisch aan het werk ging. Waar ik zag wat er nog ontbreekt aan heling, ondanks de immense kracht van de medische zorg.
Wat er gebeurt in ziekenhuizen is bewonderenswaardig. Lichamen worden gered, klachten verlicht, levens verlengd.
En toch... heling vraagt meer dan het fysieke.
Mijn uitgangspunt is eenvoudig: alles is energie.
Ons lichaam is energie in vaste vorm. Zodra je iets verandert aan dat lichaam, verandert er óók iets in het energetische systeem van een mens. En dat raakt álles: emoties, herinneringen, overtuigingen, innerlijke structuren.
Stel je een openhartoperatie voor.
Iemand wordt geopereerd aan het meest symbolische én kwetsbare orgaan dat we hebben.
Dat hart heeft liefgehad, geleden, zich verbonden en zich beschermd. In de loop der jaren is het misschien langzaam dichtgegaan voor wat te pijnlijk was om te voelen.
En datzelfde hart wordt nu fysiek opengesteld.
Wat betekent dat op energetisch niveau?
Wat komt er vrij wanneer een hart dat zich ooit sloot, nu letterlijk wordt geopend?Wat gebeurt er met ingekapselde pijn of oude kwetsuren – en wat als daar op dat moment niemand is die het opmerkt?
Volgens mij worden tijdens zo’n ingreep niet alleen weefsels aangeraakt, maar ook onzichtbare lagen.
Verdedigingsmuurtjes kunnen instorten. Emoties kunnen vrijkomen zonder dat de patiënt daar woorden aan kan geven.
En dat gebeurt niet alleen bij een hartoperatie.
Elke opname, elke ingreep, elk moment in het ziekenhuis is een ingrijpende ervaring op alle lagen van ons mens-zijn.
En dan is er nog de context:
Je ligt ineens in een bed dat het jouwe niet is. Je eet niet wat je gewend bent.
Je wordt uit je ritmes gehaald, bent overgeleverd aan de structuur van een afdeling.
Rituelen die je normaal helpen – roken, wandelen, stilte, aanraking – vallen ineens weg.
En of ze nu gezond zijn of niet, ze zijn wél betekenisvol.
Als je niet weet wat je er anders voor in de plaats kan zetten, dan bouwt de spanning op.
Daarom geloof ik dat het anders kan. Anders mag.
Heling begint vaak al bij erkenning.
Niet bij therapie of een behandelplan, maar bij een simpel moment van écht gezien worden.
Wanneer iemand mag voelen: ik hoef niets weg te duwen, dit mag er zijn.
Tranen kunnen komen. De ademhaling zakt.
Die ontspanning – hoe klein ook – opent de deur naar herstel op een diepere laag.
Zonder iets op te lossen, gebeurt er iets.Omdat iemand er simpelweg wél is.
Ik droom van mensen die door de gangen van het ziekenhuis bewegen.
Mensen die met hun handen, aanwezigheid of woorden de subtiele lagen van heling aanspreken.
Energetisch werkers, helende luisteraars, mensen die voelen wat ongezegd blijft.
Zij maken ruimte voor het verhaal van het hart, voor het systeem in paniek, voor de ziel die niet weet wat er gebeurt.
Zij werken naast de artsen, naast de verpleegkundigen – niet in plaats van, maar aanvullend, verdiepend.
Zij dragen bij aan heelheid.
Ik droom ook van heling die wordt ondersteund door wat we zien, horen en voelen.
Niet alleen mensen die aanwezig zijn, maar ook kunst aan de muur die iets raakt, die iets opent.
Beelden die niet alleen versieren, maar communiceren met de ziel.
Zoals schilderijen die energetische dragers zijn van rust, troost, herinnering, kracht en heling
.Ik droom van muziek die een kamer vult met zachtheid of moed.
Klanken die helpen dragen wat zwaar is.
Geur, kleur, licht – bewust gekozen om te ondersteunen.
Trilling die werkt zonder woorden.
Want heling zit niet alleen in wat we doen, maar ook in wat we toelaten.
Meehelpen openen. Meehelpen thuiskomen.
En nee, ik geloof niet dat we dit moeten neerleggen bij bestaande structuren.
We hoeven niet te wachten op de politiek, zorgverzekeraars of instellingen.
Je kunt een oud systeem van binnenuit veranderen, of je kunt iets nieuws bouwen.
Zelf ben ik vooral van het laatste.
Dat is wat ik te doen heb in deze wereld.
Deze visie vraagt niet om goedkeuring – maar om beweging.
Laten we het zelf bouwen.
Vanuit een andere frequentie, een andere waarheid, een ander uitgangspunt
En dit complementaire laten zijn aan alles wat er al in het ziekenhuis gebeurt.
Toen ik dit voelde, kwam ook direct de tegenstem: "Maar hoe dan? Er is nu al geldtekort. Wie betaalt dit?"
Tot mijn partner vroeg: “Hoe zijn de CliniClowns ooit begonnen?”
"The most important thing a clown does in the hospital is to transform the energy in the room."
— Michael Christensen
Juist. Met gevoelde urgentie.
En die droom hoeft niet af te zijn.
Ik hoef het niet tot in detail uit te werken.
Wat ik wél kan, is zien wat nodig is en de eerste stap zetten.
De juiste mensen aantrekken. De energie op gang brengen.En het groter laten worden dan ik.
Voel jij het ook?
Wil jij onderdeel zijn van deze droom?
Dan hoor ik graag van je.
Een eerst samenkomen staat en jij bent daar welkom!
Maandag 21 Juli
10: 30 uur in Zaltbommel. (Adres volgt bij aanmelden)
Aanmelden kan door mij een mail of appje te sturen.
Laten we samen iets tot leven brengen wat zó vanzelfsprekend zou moeten zijn: Zorg die niet alleen geneest, maar ook heelt.
Voorbij het bekende, richting essentie
Liefs Hanneke
P.S. Nieuwsgierig naar hoe de Cliniclowns zijn begonnen?
Opmerkingen